İstinafın duruşmalı olması hallerinde, kural olarak, halka açıklık ilkesi geçerlidir.

Sadece tarih çünkü ortaya koyan gelişme değil. Tarihsel gelişme, ceza muhakemesinin kapalı kapıların arkasında yapılmasının insan hakları açısından korkunç sonuçlar doğur-duğunu ortaya koymuştur. Bu nedenle özellikle Aydınlanma Dönemi düşünürleri, duruş-maların halka açık yapılmasını talep etmişlerdir. İnsan aklının bir yeteneği olarak anlaşılıyor mahkeme veya yargılama olmalı halkın girebileceği yerlerde yapılmasını ve muhakeme tutanaklarının halka açıklanabilmesini ifade eden ilkeye halka açıklık ilkesi denmektedir (m. 141/1 AY, m. 10 İHEB, m. 6/1 İHAS, m. 14/1 MvSHS). Mahkemelerde duruşmalar herkese açıktır. Duruşmaların bir kısmının veya tamamının kapalı yapılması-na ancak genel ahlâkın veya kamu güvenliğinin kesin olarak gerekli kıldığı hallerde karar verilebilir (m. 141/1 AY, m. 10 İHEB, m. 6/1 İHAS, m. 14/1 MvSHS). Bu ilkenin ihlâlin-in mutlak bozma sebebi sayılacağı açıklanmıştır (m. 182 vd., 289/1f CMK).

Halka açıklık kovuşturmada ve istinafta geçerli bir ilke olup, soruşturma evresinde ise önemli ölçüde gizlilik egemendir. Bunun nedeni, bir taraftan sanığın lekelenmeme hakkı, diğer taraftan da, delillerin güvence altına alınması gereğidir. (m. 10/2 AİHS, m.157

CMK, m.288 TCK)

AİHM, bütün delillerin sanığın huzurunda halka açık bir yargılamada mahkeme önünde ele alınması ve yüzyüze bir yargılamaya konu yapılması gerektiğinden hareket etmekte, bununla birlikte tanığın önceki ifadesinin duruşmada okunması veya anonim tanığın ifadesi hakkında ifadeyi alan memurun tanık olarak dinlenmesinin AİHS m. 6/ I ve III (d) ile bağdaşabileceği sonucuna varmaktadır. Yeter ki, somut olayın koşullarına göre delilin doğrudan ve yüzyüze ele alınması olanaksız olsun ve bu ifade sanığın suçu işlediği konusunda tek delil olarak kullanılmasın.